Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1995, ἔξι μοναχοὶ ἔφθασαν στὴν ἔρημο τῆς Ἀριζόνας γιὰ νὰ ξεκινήσουν τὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἁντωνίου τοῦ Μεγάλου. Μαζὶ τους ἔφεραν ἕναν μεγάλο ἱερὸ θησαυρό, ἕναν θησαυρὸ αἰώνων ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, τὴν πλουσία ἑλληνοορθόδοξη πνευματικὴ κληρονομιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἱστορίας τῆς ἐπίγειας Ἐκκλησίας, τὸ Ἅγιον Ὄρος ὑπῆρξε ἱερὸς τόπος ὅπου πολλοὶ μοναχοὶ κατέφθασαν μὲ σκοπὸ νὰ ἀσκητεύσουν, ἀπὸ τὴν Ἐλλάδα, τὴν Κύπρο, τὴν Αἴγυπτο, τὴν Καππαδοκία καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ μετέπειτα ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο. Τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἐνιαία σύνδεδεμένο μὲ τὴν ἱστορία καὶ παράδοση τῶν πρωτοχριστιανικῶν πόλεων, τὰ πρῶτα Χριστιανικὰ κέντρα, καὶ ἔτσι ἀποτελεῖ τόπο ποὺ κληρονόμησε ἀνόθευτη τὴν σοφία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀποτελεῖται ἀπὸ εἴκοσι μεγάλες Μονές, καὶ ἐπίσης καὶ πολλὲς σκήτες καὶ ἡσυχαστήρια ποὺ εἶναι τόπος ἄσκησης γιὰ Ὀρθόδοξους μοναχοὺς ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο.
Ὁ Γέροντας Ἐφραίμ, ὑποτακτικὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ, ἀναβίωσε καὶ ἐπάνδρωσε τέσσερις μεγάλες Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ἐπίσης μονὲς γυναικεῖες στὴν Ἐλλάδα καὶ στὴν Βόρειο Ἀμερική. Ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ μετελαμπάδωσε τὴν παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ στὴν Ἀμερική. Γιὰ τὸ μοναστήρι στὴν Ἀριζόνα ἔφερε ἔξι μοναχοὺς στὴν ἔρημο τῆς Ἀριζόνας γιὰ νὰ ξεκινήσουν τὸ μοναστήρι. Ὄταν ἄρχισε τὸ χτίσιμο τῆς Μονῆς οἱ μοναχοὶ ἔκαναν ὅλα τὰ ἐργολαβικά καὶ τὰ οἰκοδομικὰ καὶ ἔχτισαν πρῶτα τὸ Καθολικὸν τῆς Μονῆς, τοὺς ξενῶνες γιὰ τοὺς μοναχούς, τὴν Τράπεζα καὶ τοὺς ξενῶνες γιὰ τοὺς προσκυνητές. Δημιούργησαν καὶ ἕναν πανέμορφο κῆπο μὲ δέντρα καὶ θάμνους, μὲ πολύχρωμα λουλούδια. Φύτευσαν καὶ ἕναν κῆπο μὲ λαχανικά, δέντρα ἐσπεριδοειδη καὶ πολλὲς ρίζες ἐλιές. Ἐπίσης, ἔστρωσαν λιθόστρωτα μονοπάτια καὶ κατασκεύασαν συντριβάνια. Μία πραγματικὴ ὄαση στὴν ἔρημο.
Τὸ μοναστήρι εἶναι ἀφιερωμένο στὸν πατέρα τοῦ μοναχισμοῦ, τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο τὸν Μέγα (3ος αἰῶνας). Τὸ Καθολικὸν εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Ἅγιο Ἀντώνιο καὶ στὸν Ἅγιο Νεκτάριο. Τὰ παρεκκλήσια εἶναι ἀφιερωμένα στοὺς Ἁγίους-Νικόλαο, Δημήτριο, Μηνᾶ, Παντελεήμων, Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ, Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο, Προφήτη Ἠλία καὶ Ἐλευθέριο. Ἡ Μονὴ εἶναι κοινοβιακή, καὶ οἱ μοναχοὶ ἔχουν διάφορα διακονήματα μὲ καθημερινὸ κανόνα καὶ κάνουν ὑπακοὴ στὸν ἠγούμενο, ὁ ὁποῖος καὶ ἀναθέτει τὰ διακονήματα. Οἱ μοναχοὶ λένε τὴν εὐχή, ξεκινῶντας τὰ μεσάνυχτα καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἡμέρας στὸ διακόνημα. Παρευρίσκονται σὲ ὅλες τὶς ἀκολουθίες, καὶ καθημερινὰ γίνεται Θεία Λειτουργία. Ἡ ἡμέρα ξεκινᾶ μὲ τὸ Μεσονυκτικόν, Ὅρθρο καὶ Θεία Λειτουργία καὶ τελειώνει μὲ τὸν Ἑσπερινὸ καὶ τὸ Ἀπόδειπνο καὶ τότε ὅλοι οἱ μοναχοὶ πηγαίνουν στὰ κελλιὰ τους γιὰ ξεκούραση καὶ γιὰ πνευματικὴ μελέτη καὶ προσωπικὴ προσευχή.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με...
