ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ

Ἠ Γέροντισσα Μακρίνα, κατὰ κόσμον Μαρία Βασσοπούλου, γεννήθηκε τὸ 1921 στὸν Βόλο. Ὅταν ἦταν 10 ἐτῶν πέθαναν καὶ οἱ δύο γονεῖς της καὶ ἄρχισε νὰ δουλέυει γιὰ νὰ στηρίξει τὸν ἑαυτὸν της καὶ τὸν ἀδερφὸ της. Ὅταν ἄρχισε ἡ Γερμανικὴ κατοχὴ, τὸ 1941, ἐπῆλθε ἡ πεῖνα καὶ κόντεψαν νὰ πεθάνουν. Ἐργαζόταν σκληρά στὸν Βόλο σὲ ἐργοστάσιο, καὶ ἦταν ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καὶ ὁ Θεὸς τὴν ἐλεοῦσε. Παρόλο τὴν φτώχεια της ἔδινε καὶ σὲ ἄλλους ὅ,τι μποροῦσε.

Ἐκείνη τὴν ἐποχἠ, γνώρισε τὴν μητέρα τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ, τὴν Βικτωρία Μωραΐτη, μὲ τὴν ὁποῖα προσευχόταν μὲ ὀλονύχτια ἀγρυπνία στὰ γόνατα, μὲ πολλὰ δάκρυα καὶ μετάνοιες. Ἡ Μαρία εἶχε πολλὲς ἀρετὲς καὶ μαζὶ μὲ ἄλλες εὐσεβεῖς γυναίκες ἄρχισαν νὰ ζοῦν σὰν μιὰ ἀπλὴ ἀδελφότητα, καὶ ἐπιθυμοῦσαν νὰ γίνουν μοναχές.

Στὴν ἀρχὴ ἦταν ὑπὸ τὴν καθοδήγηση τοῦ πατὴρ Ἐφραὶμ Καραγιάννη στὸν Βόλο ὁ ὁποῖος εἶχε κάνει στὴν συνοδία τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ. Κάποτε ὁ πατὴρ Ἐφραὶμ ἀναγκάστηκε νὰ φύγει ἀπὸ τὸν Βόλο και οἱ ἀδερφὲς ἔγραψαν στὸν Γέροντα Ἰωσήφ τὸν Ἡσυχαστή γιὰ νὰ τὶς ἀναλάβει. Ἑκείνος τοὺς εἶπε, «Ἐὰν εἶσθε ὑπάκουες θὰ σᾶς ἀναλάβω.» Ἐκείνες συμφώνησαν, καὶ ὁ Γέροντας ἔκανε προσευχὴ καὶ τοὺς ἔγραψε ὅτι πληροφορήθηκε ἀπὸ τὸν Θεόν ὅτι ἡ Μαρία θὰ ἦταν ἡ Γερόντισσα τῆς συνοδίας.Τὶς ἀγαποῦσε πολὺ γιατὶ ἔβλεπε ὅτι εἶχαν ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό. Ἔστελναν τὶς ἐξομολογήσεις τους καὶ ὁ Γέροντας τοὺς ἔγραφε πολύτιμες ἐπιστολὲς γιὰ νὰ τὶς συμβουλεύσει καὶ νὰ τὶς δυναμώσει στὸν ἀγῶνα τους. Τοὺς ἔγραφε καὶ γιὰ τὶς θεωρίες καὶ καταστάσεις ποὺ εἶχε ζήσει.Δυστυχῶς ὅμως αὐτὲς οἱ ἐπιστολὲς χάθηκαν γιατὶ κάποιος μοναχὸς ἀπείλησε ὅτι θὰ δημοσίευε τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Γέροντα 'Ιωσήφ γιὰ νὰ ἐκθέσει τὶς ἀδελφές, μὲ τὶς ἐξομολογήσεις τους, ἐπειδὴ δὲν δέχονταν νὰ γίνουν ὑποτακτικὲς του. Ἡ Γερόντισσα ἔκαψε τὶς ἐπιστολὲς καὶ μόνο 8 διασώθηκαν ποὺ ἔκρυψε μία ἀδελφή.

Μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ Γερόντισσα ἔγινε πηγὴ πνευματικότητας καὶ πολλοὶ προσέρχονταν γιὰ νὰ βροῦν ἀνάπαυση καὶ ὤφελος κοντὰ στὴν Γερόντισσα, ἡ ὁποῖα εἶχε φθάσει σὲ ὑψηλὰ ἐπίπεδα πνευματικότητος.Τὸ πρόσωπό της ὅλο ἀγάπη, εἶχε δυνατή πίστη καὶ ἡ εἰρηνικὴ της κατάσταση καὶ τὰ γλυκύτατα λόγια της ἔδιναν δύναμη σὲ ὅλους ποὺ κατέφθαναν ἀπὸ ὅλα τὰ μερη της Ἑλλάδος γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐχὴ της. Ἐκοιμήθῃ τὸ 1995.

Ἀπὸ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη Γερόντισσα, ὁ Γέροντας Ἐφραὶμ ἔστειλε ἀδελφὲς νὰ ἐπανδρώσουν τὶς Μονὲς Ἁγίου Προδρόμου στὶς Σέρρες, στὸν Ἁρχάγγελο στὴν Θάσο καὶ σὲ ἄλλα μοναστήρια ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος--στὴν Βόρειο Ἀμερικὴ.